آب های ساکن در گودترین قسمت زمین که بر اثر فرسایش و یا عوامل داخلی زمین به وجود آمده اند و هیچ ارتباطی با دریاهای دیگر ندارند. بنابراین دریاچه ها در فرورفتگی ها و نواحی پست زمین و یا حتی در قله کوه ها و نیز در شرایط زمین شناسی گوناگون ممکن است، تشکیل شود. ترکیب آب دریاچه ها و میزان شوری آن ها به عوامل مختلفی چون: مسیر عبور جریان رودها و آب های زیرزمینی به دریاچه ها و بستر خود دریاچه، میزان تبخیر در منطقه، میزان آب های ورودی و خروجی و پوشش گیاهی منطقه دارد. دریاچه ها به انواع مختلفی تقسیم می شود که عبارتند از: دریاچه های یخچالی، دریاچه های آتشفشانی، دریاچه های تکنونیکی، دریاچه های کارستیکی.
از مهمترین دریاچه ایران می توان به: دریاچه خزر، ارومیه، بختگان، انزلی، پریشان، تار و هویر، تشک، حرا، زریوار، سیران گل، شادگان، حوض سلطان، شط تمی، شور مست، قوری گل، گواتر، گهر، مهارلو، میانکاله، میقان، دریاچه نمک اشاره کرد.

• دریاچه خزر

 این دریاچه با مساحت ۴۳۶ هزار کیلومتر مربع، یکی از بزرگ ترین دریاچه جهان و نیز مهم ترین دریاچه ایران محسوب می شود که در شمال ایران قرار گرفته است. دریای خزر به عنوان سومین دریاچه عمیق با کشورهای روسیه، ترکمنستان، قزاقستان و آذربایجان همسایه است. آب خزر از نوع ترکیبات دارای کلسیم، منیزیم و سولفات است.
 

•  دریاچه ارومیه