|
چهارم دبستان
 قار ... قور .... این صدای شکم رضا کوچولو بود. رضا به شکمش گفت: ببین بوی قورمه سبزی می آید ولی من که قورمه سبزی دوست ندارم. شکم گرسنه بود کاری به کار این حرفها نداشت. و همین جور قار و قور می کرد. رضا سراغ شیر آب رفت. یک لیوان پر آب خورد. چقدر خوب بود! رضا گفت: خب، خدا را شکر انگار سیر شدم. ولی هنوز چند قدم از شیر آب دور نشده بود که دوباره صدای قار و قور بلند شد. رضا به دور و برش نگاه کرد. روی کابینت یک سبد پر از میوه بود. رضا هلوی درشتی برداشت. بعد دستی به شکمش کشید و گفت: این خیلی خوب و خوشمره است حتما تو را سیر می کند شکم کوچولوی من! آن وقت شروع کرد به خوردن. هلو تمام شد ولی شکم کوچولو سیر نشد. حالا کم کم دل رضا ضعف می رفت. پاورچین توی اتاق رفت. مامان کنار سفره نشسته بود و پلو و قورمه سبزی می خورد. رضا کنار او نشست. مامان گفت: بفرمایید. رضا ابروهایش را بالا و پایین کرد. لبهایش هم کج و کوله شد. یواش گفت: من که دوست ندارم. اصلاً سیرم. یک دفعه شکم رضا کوچولو قار و قور بلندی کرد مامان خندید. رضا گفت: راستش یک کمی گرسنه ام ولی قورمه سبزی دوست ندارم تا حالا این غذا را نخوردم. مزه اش را هم نمیدانم اما قیافه ی زشتی دارد من که دوست ندارم. مامان یک کفگیر پلو توی بشقاب او ریخت بعد همین طور که الهی شکر می گفت بلند شد و به آشپزخانه رفت. رضا فکر کرد حالا که مامان رفته، بهتر است قورمه سبزی را امتحان کند بعد با نوک قاشق یک کمی از آن برداشت و خورد. مزه ی خوبی می داد یک بار دیگر قاشق را پر کرد. راستی راستی خوشمزه بود! رضا کوچولو مشغول خوردن ناهار شد. مامان از کنارِ در آشپزخانه به او نگاه می کرد و می خندید. دیگر کسی صدای قار و قور از شکم رضا نمی شنید. نظرات شما عزیزان:
درباره وبلاگ به وبلاگ من خوش آمدید آخرین مطالب 
آرشيو وبلاگ نويسندگان پيوندها
|
|||||||||||||||||
 |
|||||||||||||||||
<-PollName->
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
