چوپان کوچک

چوپان کوچک! نی بزن

تا غصه‌هایت کم شود

آواز غمگینی بخوان

تا آسمان بی‌غم شود

چوپان کوچک! نی بزن

شعری بخوان، شعری بخوان

تا دشت و کوه و باغ هم

زیبا شوند و مهربان

غمهای خود را یک به یک

در نی بریز، آهنگ کن

با نغمهء آهنگها

دنیای خود را رنگ کن

 وسيله اي براي اندازه گيري لحظه اي دماي هوا بر حسب سلسيوس.

 thermometer 

اجزاي دماسنج :

  1- بدنه يا ساقه ( شيشه و يا پلاستيك)     2- حسگر ( جيوه و يا الكل )       3- خط كش مدرج ( بر حسب سلسيوس)

4- لوله مويي                                                      5- مخزن

ریاضیات و زنبور عسل

 باد نما- باد سنج – باد نگار  :

باد نما ، باد سنج و بادنگار در سمت شمال شرقی قرار داشت و در ارتفاع m 10 نصب شده بودند .

 باد نما :

بادنما برای اندازه گیری جهت باد استفاده می شود . ساختمان آن شامل یک بخش نوک تیز شبیه نوک پیکان در یک طرف و یک یا چند صفحه در طرف دیگر می باشد . این مجموعه روی یک محور عمودی نصب شده و در حول این محور عمودی به راحتی حرکت می کنند . و به گونه ای طراحی شده است که نوک پیکان در جهتی که باد می وزد قرار می گیرد .

در این ایستگاه ، باد نمای یک صفحه ای وجود داشت . یک صفحه در یک طرف باد نما و یک وزنه در سمت دیگر که وزن آنها در دو طرف این محور با هم برابر است .

 باد سنج :

با این وسیله سرعت باد را اندازه گیری و ثبت می کنند . عمده ترین باد سنج که در ایستگاه های هواشناسی  از آن استفاده می کنند از نوع باد سنج فنجانی است که در حالت کلی از 3 یا 4 فنجان نیمکره ای تشکیل شده است و این فنجان ها روی محور های افقی که با هم زوایای مساوی تشکیل

 می دهند نصب شده اند . این دستگاه یا استفاده از یک مولد مغناطیسی با اتصال های الکتریکی ، حرکت چرخشی فنجان ها به یک ابزار حساس منتقل شده و با تبدیل هایی که صورت می گیرد سرعت باد اندازه گیری  می شود . اطلاعات آن بر حسب متر بر ثانیه است که اگر آن را در 8/1 ضرب کنیم واحدی بر حسب نات و اگر بر 6/3 ضرب کنیم بر حسب کیلومتر بر ساعت بدست می آید .

در این ایستگاه هم از باد سنج فنجانی استفاده شده بود .

باد نگار :

باد نگار دستگاهی است که سمت و سرعت باد را هم زمان اندازه گیری و ثبت می کند .

اطلاعات حاصله از این ادوات به صورت لحظه ای محاسبه شده و گزارش به سایت اصلی هر یک ساعت یکبار انجام می شود .

باران سنج الکتریکی :

در قسمت مرکز به سمت شرق قرار داشت . این باران سنج جهت اندازه گیری میزان بارش باران استفاده می شود . همچنین  جهت میزان بارش برف هم کاربرد دارد . یکی دیگر از خصوصیات مهم این دستگاه مجهز بودن به هیتر است که سبب میشود برف در درون ظرف ذوب شود .

بارن سنج :

در قسمت مرکز به سمت غرب  قرار داشت .  این باران سنج از نوع 8 اینچی و از سه قسمت تشکیل شده بود 1- دهانه ی جمع کننده 2- استوانه داخلی  3- بدنه اصلی

میزان آبی که در استوانه ی داخلی جمع می شود 10 برابر میزان بارش واقعی است . برای اندازه گیری میزان بارش هم ابتدا باید استوانه داخلی را از بدنه اصلی بیرون آورده و سپس با یک خط کش چوبی مدرج که معمولاً از جنس چوب درخت کاج یا سرو ساخته شده است میزان آب را اندازه گیری کنیم .  خط کش را بیاد با زاویه 90 درجه و به صورت عمود در داخل استوانه داخلی کرده و سریعاً میزان بارش را اندازه گیری کنیم تا آب به قسمت های دیگر خط کش نفوذ نکند و اندازه گیری غلط نشود . اگر میزان بارش به حدی باشد که از استوانه داخلی به استوانه بیرونی یعنی بدنه اصلی نفوذ کند باید آب داخل استوانه داخلی را خالی کرده و آب دروم استوانه بیرونی را به داخل استوانه داخلی ریخته و اندازه گیری کنیم .

هر 3  ساعت یکبار در هنگام بارندگی باید آب داخل مخزن اندازه گیری شود .

اشکالی که در این باران سنج وجود دارد این است که هنگامی که برف شروع به باریدن می کند همانند باران سنج الکتریکی برف ذوب نمی شود و باید در این باران سنج مقداری الکل ریخته شود

تا برفی که در این باران سنج ذخیره می شود ذوب شده و آن را اندازه گیری کنند .

طبق گفته مسئول این ایستگاه برای اندازه گیری برف در این نوع از باران سنج ها به میزان یک لیوان آب داغ به کل برف حاصل از بارندگی اضافه کرده و در آخر مقدار آب لیوان از کل آب بدست آمده کسر و میزان تبخیر آب را به آن اضافه می کنند و به این صورت میزان بارش برف اندازه گیری می شود .

آریایی ها اقوامی بودند که از آسیای مرکزی ، به خاطر یخبندان های فصلی و کمبود غذا ، از شمال فلات ایران و از دو سوی دریاچه ی خزر وارد سرزمینی شدند که بعدها به نام آنها ایران نام گرفت. گروهی از این اقوام به نام پارت ها در مناطق شمال شرقی ایران (خراسان و گرگان امروزی) ساکن شدند و گروه دیگری که ماد و پارس نامیده می شدند ، با گذشتن از آذربایجان ، به سوی سرزمین های جنوب غربی حرکت کردند( در اواسط قرن نهم پیش از میلاد، آشوری های عراق برای تخستین بار ، از سرزمین پارسوآ به عنوان دشمن همسایه در کتیبه های خود یاد کرده اند. پژوهشگران نیز بر پایه این اسناد نتیجه گرفته امد که احتمالا مادها و پارس ها ابتدا در شمال غربی ایران ساکن بوده اند و بعدها به دلایلی به سرزمین های جنوبی رفته اند) و در نهایت مادها در نزدیکی همدان و پارس ها در استان فارس امروزی مستقر شدند. هم زمان با ورود آریایی ها ، قبایل مختلف دیگری ( که نژاد و هویت بیشتر انها هنوز دقیقا معلوم نشده) نیز وارد ایران شدند و هر کدام قلمرو کوچکی را به خود اختصاص دادن. از میان اقوام  شناخته شده آن دوران می توان به مانایی و اورارتو اشاره کرد که در اوایل هزاره اول پیش از میلاد ، حکومت های مستقلی در شمال غربی ایران تشکیل داده بودند. اقوام ناشناخته ی دیگری در مارلیک گیلان ، حسنلوی آذربایجان ، زیویه ی کردستان و… وجود داشتند که مدت کوتاهی در شمال و غرب ایران شاکن شدند.

تپه های مارلیک گیلان یکی از معروفترین محوطه های باستانی این دوره است. در بالای این تپه هه که در 14 کیلومتری شهرستان رودبار در استان گیلان قرار دارند ، بیش از 50 گور کشف شده است که داخل همه انها اشیای ارزشمند و منحصر به فردی چون پیکره سفالین انسان ، گاو کوهاندار و همچنین جام های زرین و سیمین با نقوش قلم زنی شده بسیار زیبا قرار داشت. از دیگر مناطق باستانی این دوره می توان به تپه های املش ، کلاردشت و عمارلو در استان های گیلان و مازندران ، تپه زیویه در استان کردستان، تپه حسنلو در استان آذربایجان غربی( گفتنی است قدمت اصلی تپه حسنلو به بیش از 7000 سال پیش برمی گردد ) و غار کلماکره در استان لرستان اشاره کرد. برخی از پژوهشگران معتقدند از آنجا که این مناطق مسیر ورود آریایی های مهاجر به ایران قرار داشته اند و قدمت آثار بدست آمده مربوط به همان دوران است ، احتمالا ساکنان این مناطق اجداد مادها و هخامنشی ها بوده اند ؛ اما از طرفی در دست نبودن کتیبه معتبری باعث شده است باستان شناسان نتوانند به طور قطع درباره ی هویت واقعی آنها اظهار نظر کنند.

نماهایی از تپه حسنلو - در نزدیکی شهرستان نقده - استان آذربایجان غربی

افرادی که بیشتر با وسایل برقی کار می‌کنند، در هنگام کار از وسایلی استفاده می‌کنند که برق آنها را نگیرد. به عنوان مثال، کفشهای مخصوص پوشیده و مشغول کار می‌شوند. یعنی از آنجا که بدن انسان رسانا است، ازاینرو برای اینکه جریان  برق از طریق بدن انسان به زمین منتقل نشود، (چون در این صورت برق گرفتگی اتفاق می‌افتد) باید از کفشهای مخصوص یا دستگش‌های مخصوص استفاده کنند. دسته فاز متر ماده‌ای عایق است و لذا می‌توان با استفاده از آن به راحتی برای تشخیص وجود یا عدم وجود جریان برق استفاده نمود.

در همه ی این نمونه هاباید اطلاع داشته باشیم که چه اجسامی قابلیت انتقال جریان الکتریسیته را دارند و چه موادی فاقد این قابلیت هستند. دسته اول را رسانا و دسته دوم را نارسانا می نامند.

الكتریسیته در همه جای زندگی ما دیده می شود، الكتریسیته خانه ها را روشن می كند ، غذای ما را می پزد ، نیروی لازم برای كامپیوتر ، تلویزیون و دیگر وسایل الكترونیكی را تامین می كند. الكتریسیته ی باتری ها ، چراغ قوه را در تاریكی روشن می كند و ماشین ما را به حركت در می آورد.

می توانید كاری كنید تا بفهمید الكتریسیته تا چه اندازه مهم است. به سمت مدرسه یا خانه خود بروید و وسایل و ماشین های مختلفی كه از الكتریسیته استفاده می كنند را بنویسید . از تعداد زیاد چیزهایی كه ما هر روزه استفاده می كنیم و به الكتریسیته وابسته است متعجب خواهید شد.

کلمه الکتریسیته از کجا آمده است ؟

الکترون(Electrons)، الکتریسیته(electricity)، الکترونیک (electronic) و کلمات دیگری که با electr شروع می شوند از کلمه یونانی elecktor به معنی خورشید درخشان گرفته شده است. در یونان electron کلمه ای است که برای کهربا استفاده می شود.

کهربا سنگ قهوه ای طلایی بسیار زیبایی است که در نور خورشید برق نارنجی و زرد دارد. کهربا در واقع شیره فسیل شده درخت است. میلیون ها سال پیش حشرات در بین شیره درختان گیر افتادند. حشرات کوچکی که دایناسورها را نیش زده بودند در بدنشان خون با DNA دایناسورها است که حالا در کهربا فسیل شده است.

یونانی های قدیم کشف کردند که کهربا وقتی به خز یا اشیا دیگر مالیده می شود رفتار عجیبی از خود نشان می دهد. مانند جذب پر. آن ها نمی دانستند که چه چیزی باعث این پدیده می شود. اما آن ها یکی از مثال های الکتریسیته ساکن را کشف کردند.

کلمه لاتین الکتریک electricus به معنی تولید از کهربا بوسیله اصطحکاک است.

بنابراین ما کلمه انگلیسی الکتریسیته electricity را از کلمات یونانی و لاتین که در مورد کهربا بود گرفته ایم.